Από τον John P. Anton
Βιβλίου που θα υποβληθεί στην
Ακαδημία Αθηνών Διεθνές Συμπόσιο με θέμα "Επιστήμη, Τεχνολογία και
Ανθρώπινες Αξίες. Αθήνα, Ελλάδα. Μάιος 2 έως 4, 2007.
Θα ήθελα να ανοίξει με μια δήλωση
σχετικά με την ελληνική έννοια των ανθρώπινων αξιών ως Αρετή, το καλύτερο
μεταφράζεται ως «αριστεία». Θεωρήθηκε ως ένα γενικευμένο αξία καθώς και η
εκπλήρωση των ανθρωπίνων entelecheia, τις δυνατότητές μας, τα οποία περιλαμβάνουν
το λόγο και είναι παρόν ως μητρική κληροδότημα όλων των ανθρώπων. Πολιτισμός,
κατανοητό σε κοινωνική και πολιτική αποστολή, έχει ως ρόλο της στην εξασφάλιση
των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Βλέποντας
όπως η εκπαίδευση, ο πολιτισμός ή παιδεία είναι δοκιμαστεί από τον
ρόλο που αναθέτει στην επιστήμη, την τέχνη, και όλα τα θεσμικά όργανα εν γένει,
συμπεριλαμβανομένων η ίδια η κυβέρνηση.
Η επιτυχία της παιδείας μετριέται
με το βαθμό ολοκλήρωσης της ανθρώπινης αριστεία προωθεί ως μια συνεπή ενότητα
που καθιστά τον άνθρωπο προσωπικότητα αρμονική. Οι Έλληνες ήταν σίγουροι
για την ιδέα τους για την αριστεία, όπως η αξία που στηρίζει την πολιτική
ευημερία. Θα ήταν εξίσου επίγνωση των δυσκολιών που πιο συχνά από ό, τι
δεν εμποδίζει τους ανθρώπους από φθάνοντας στο υψηλότερο οροπέδιο τους την
ανάπτυξη. Αλλά για να προχωρήσουμε σταθερά στην πορεία της εκπλήρωσης των
ανθρώπων χρειάζονται συνεργασία της επιστήμης, Τέχνη και Πράξις: την
επιστήμη, την τέχνη και τη δράση. Όλα τους τρεις ορθή λειτουργία της
αλληλεπίδρασης είναι αυτό που χορηγεί κάθε δεδομένη σύνταγμα ανεξαρτήτως της
αξίας που μπορούν να ισχυρίζονται ότι κατέχουν. Ως εκ τούτου, το πολιτικό,
όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης επέμενε, είναι η υψηλότερη, η architektonikē τέχνης,
όπου τα λογότυπα Τέχνη και επιστήμη συναντώνται ως Φιλοσοφία.
Θα προχωρήσουμε τώρα να σχολιάσω
σχετικά με το ρόλο της τεχνολογίας στη διαμόρφωση της αξιών στο σύγχρονο κόσμο. Δεν
μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία για το θεαματικό εξελίξεις της τεχνολογίας
και ισχυρό ρόλο του στις ανθρώπινες υποθέσεις. Ωστόσο, χωρίς
τις επιστημονικές ανακαλύψεις και
τις εφαρμογές τους για να ανταποκριθούν στην αναμενόμενη ανθρώπινη χρειάζεται ο
τεράστια επέκταση της τεχνολογίας στην εποχή μας δεν θα μπορούσε να
πραγματοποιηθεί. Με αυτό το δεδομένο πρακτική λειτουργία της τεχνολογίας ως
μια επιχείρηση, ο ρόλος της είναι ακόμη περιορισμένη στην παροχή λύσεις σε
ορισμένες βασικές ανάγκες. Ενώ συμβάλλει στην εξάπλωση του ελεύθερου
χρόνου είναι, επίσης, εξυπηρετεί συντονισμένα την άσκηση των κερδών μέσω
οργανωμένη βιομηχανία και την επιχείρηση εγκατάσταση. Για να είμαστε
σίγουροι, υπάρχει μια συμμαχία εργασίας μεταξύ της επιστήμης και της τεχνολογία,
συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων, δεδομένου ότι διευκολύνουν την
επικοινωνία, τη δημιουργία θέσεων εργασίας ευκαιρίες, και να επεκτείνουν τα
εκπαιδευτικά προγράμματα, στα οποία θα πρέπει να προσθέσουμε νέες μορφές της
διεθνούς συνεργασίας και του ανταγωνισμού.
Το βασικό ερώτημα που τίθεται
τώρα είναι το εξής: δεν τεχνολογία δημιουργούν οικουμενικές αξίες; Σε διερεύνηση
των σχετικών θεμάτων, θα γίνει σύντομα γνωρίζει μια κρίσιμη δυσκολία. Έρχεται
να ένα κεφάλι, το συντομότερο συνειδητοποιούμε ότι συνεχώς στην επιφάνεια
αιτήματα για ικανοποιήσεις, ακόμη και όταν αυτοί πληρούν
ορισμένα κριτήρια, αποτυγχάνουν να κερδίσει την αναγνώριση ως οικουμενικές
αξίες έγκυρη για όλα τα ανθρώπινα όντα, όλων των εποχών, καθώς και όλες τις
περιστάσεις. Δεν είναι δύσκολο να παραδεχτούμε γιατί οι αξίες που
δημιουργεί η τεχνολογία δεν είναι καθολική, ακόμη και αν η τεχνολογία
εξυπηρετεί πολλές ανθρώπινες ανάγκες με μία ποικιλία τρόπων. Η ευρεία
αποδοχή τους οφείλεται στην μερίδα τους ως μέσα για άλλους σκοπούς και άλλες
υψηλότερες τιμές.
Οι φιλόσοφοι της Ελλάδα ήταν
σωστό να εισαγάγει τη διάκριση μεταξύ τιμές που είναι μόνο μέσα και τις αξίες
που πληρούν τις προϋποθέσεις αποκλειστικά ως άκρα. Θεωρώ ότι η έκφραση
"ανθρώπινες αξίες" στον τίτλο του Συμποσίου μας αναφέρεται σε τιμές
που είναι ταυτόχρονα καθολική και απόλυτη. Χωρίς αυτή τη διάκριση, η
έκφραση «ανθρώπινα αξιών "τα μούτρα του, όπως τη μεταφορά τίποτα
υψηλότερης σημασίας. Τι είμαστε μετά, και με τη βοήθεια της επιστημονικής
έρευνας, είναι ακριβώς ο προσδιορισμός των τιμών που είναι απόλυτη και
καθολική. Τώρα, αν η τεχνολογία δεν έχει και δεν μπορεί να παρέχει τέτοιες
τιμές, θα πρέπει να εξακολουθούν να θέσουμε το ερώτημα του τι συμβάλλει στην
προσπάθειά μας. Όποια και αν είναι η απάντηση, πάλι θα ήταν παράλογο να
αρνηθούμε την τεχνολογία θέση της στις ανθρώπινες υποθέσεις. Αλλά αυτό
είναι
Δεν το θέμα.
Δεδομένου ότι η τεχνολογία
παρέχει αναπόφευκτα κυρίως μια ποικιλία των αξιών σημαίνει ότι, δεν έχει και
δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πηγή της απόλυτης και στις οικουμενικές αξίες. Ως
εκ τούτου, αυτοί "Ανθρώπινες αξίες", όπως είμαστε τώρα σήμανση τους,
πρέπει να προέρχονται από άλλη πηγή. Αυτό είναι επείγουσα και βασικό
αίτημα των καιρών μας, με δεδομένη τη συνεχή σειρά κρίσεων της ανθρωπότητας έχει
δοκιμάσει σε όλη την ιστορία. Το πρόβλημα έχει οξυνθεί στην εποχή μας,
ειδικά μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους του τελευταίου αιώνα, η επιδείνωση των
περιβαλλοντικών συνθηκών μας, καθώς συνεχίζουν να επιδεινώνονται στην παγκόσμια
ρύπανση σε το εικοστό πρώτο αιώνα. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε την
απόλυτη πολυπλοκότητα των εθνικών μας και διεθνείς πολιτικές υποθέσεις και τα
προβλήματα της παγκοσμιοποίησης και την επίλυση συγκρούσεων.
Η επιστήμη έχει δηλωθεί από
πολλούς στοχαστή ως αξία ουδέτερο. Ίσως, υπάρχει περιθώριο για μια τέτοια
αξίωση. Όμως, τις συνέπειες και τις εφαρμογές της, δεν είναι. Ο πολιτική
της τεχνολογίας, όπως ο οργανισμός που ερευνά και αξιοποιεί τις εφαρμογές της επιστημονικές
ανακαλύψεις, καταλήγουν συνήθως ως την πολιτική του δύναμη και το κέρδος. Υπό
αυτό το πρίσμα διαφορά, ας τότε απευθυνθεί σε μια άλλη πηγή, δηλαδή τον
πολιτισμό. Ακόμη και εδώ είμαστε αντιμετωπίζουν νέα προβλήματα όταν
αφήνουμε ανεξέταστη την έννοια του πολιτισμού ως το πηγή υπέρτατες αξίες. Σκεφτείτε,
για παράδειγμα, την ιστορική ρευστότητα της πολιτιστικής μοτίβα. Μια
τρέχουσα κυρίαρχη άποψη για τον πολιτισμό βλέπει μόνο ως φαινόμενο στις συνεχείς
αλλαγές. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε σε καθολική και απόλυτη
τιμές για το αναδυόμενη παγκόσμια κοινότητα, όταν ο πολιτισμός υποκύπτει στις
δυνάμεις της τεχνολογίας που προκαλέσει συνεχή αλλαγή; Για να προσθέσετε
καυσίμων στη φωτιά, η μεγάλη ποικιλία τους από αυτές τις δυνάμεις Συνεχίζει να
λειτουργεί ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας.
Θα πρέπει τώρα να επιστρέψει στην
επιστήμη ως την ορθολογική έρευνα για τη φύση των πραγμάτων και όλα τα θέματα,
συμπεριλαμβανομένης της φύσης της ανθρωπότητας. Η ειδική πιστότητα, επιστήμη
είναι απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της στην ανθρώπινη νοημοσύνη. Αυτό και
μόνο όταν είναι πλήρως κατανοητή μια από τις απώτερες ανθρώπινες αξίες μας, αν
και, ως εκ τούτου, η επιστήμη ασκεί ελάχιστη ή και καμία τον έλεγχο των
εφαρμογών του. Όντας χρήσεις, που βρίσκονται πέρα από την επιστημονική
αναζήτηση της αλήθειας, ακόμη και όταν οι ίδιοι οι εφαρμογές γίνονται θέματα
της επιστημονικής έρευνας.
Υπάρχει πολύ περισσότερο στο
φάσμα των ανθρώπινων ικανοτήτων που προσβάλλει τη συμπεριφορά μας και τις
επιδιώξεις μας. Αυτό είναι ένα παλιό και ακόμα αμηχανία μέρος της
ανθρώπινης φύσης, που σχεδόν αψηφά τη δύναμή μας κατανόησης. Είμαστε με
την επιφύλαξη των ιδιότροπο ξεσπάσματα και εκρήξεις των παθών μας, ανεξάρτητα
από τη χρησιμότητά τους για την επιβίωση, την ευχαρίστηση και αυτοπροβολή στη
ζωή. Στη δική τους αναπόφευκτη τρόπο, η παθιασμένη φύση του μας ύπαρξη
έχει τη δική του φωνή της στη δημιουργία και την καλλιέργεια αξιών, μερικές
καλές, μερικές ασταθής, μερικές εξαιρετικά ευμετάβλητες, και σε ορισμένες φορές
οδηγούν σε καταστροφές καθώς και εξάρσεις σε ποιητική οράματα και ηρωικές
πράξεις. Αλλά είναι σκοτάδι φύση τους, να μιλήσουν με τον Πλάτωνα, η οποία
καθιστά τη μη ορθολογική δυνάμεις στο US Open σε δικαιολογημένες υποψίες. Αυτό
είναι μόνο με τη γενναιοδωρία του ανθρώπινου νου ότι τα πάθη αποκτήσει καθεστώς
νομιμότητα, όπως βρύσες των οικουμενικών αξιών. Αλλά είναι τελικός al
καλά; Οι επιστήμες κάνουν το καλύτερό τους για να κατανοήσουν τη δυναμική
φύση των συναισθημάτων, αλλά και τον έλεγχο μετατρέποντάς τες σε
εποικοδομητικές δυνάμεις δεν εμπίπτουν στην επιστημονική προσπάθεια, ο ρόλος
του ιατρική παρά. Εδώ είναι όπου η κληρονομιά του ελληνικού πολιτισμού και
η φιλοσοφία βρίσκει αιώνιο ενδιαφέρον του.
Τώρα για το τελευταίο και τελικό
ερώτημα: Μπορούμε να πάμε πίσω, ακόμα καλύτερα, να φέρει πίσω οι οικουμενικές
αξίες του ελληνικού νου και την τελική χαρακτήρα τους, καθώς ήταν υπερασπίστηκε
βάσει μιας ορθολογικής θεωρία της ανθρώπινης φύσης; Κάποιος σκέφτεται
Πλάτωνα Δημοκρατίας και του Αριστοτέλη De Anima, από τις
τραγωδίες των δραματικών ποιητών και η έπη του Ομήρου. Εάν μοντέρνα και
σύγχρονη επιστήμη έχει δεσμευτεί σε μια συνεχή μεταβαλλόμενη άποψη της
ανθρώπινης φύσης, το συμπέρασμα ότι πρέπει να ακολουθήσει η ελληνική παράδοση των
τελικών τιμών με μόνιμη ισχύ, είναι απλά και ανεπανόρθωτα ημερομηνία. Το
ίδιο ισχύει και για την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης. Αν ναι, δεν
υπάρχει χώρος γι 'αυτούς σε μας ζει ούτε υπάρχει λόγος να περιμένουμε τίποτα να
κερδίσουμε από μια άλλη εκεί αναγέννηση της κλασικής παράδοσης. Αυτό μου
φέρνει στο Νίτσε ως εκπρόσωπος για το σύγχρονο. Αν έχει δίκιο, όλοι έθεσε
ευθέως τιμές υπόκεινται σε συνεχή επαναξιολόγηση.
Και αν η εξέλιξη αυτή
μετατρέπεται σε μια απόλυτη διατριβή που επηρεάζουν την ζωή και όλη την
ανθρώπινη θεσμικά όργανα, το ίδιο συμπέρασμα απορρέει. Για ορισμένα,
ωστόσο, η σταθερότητα του ανθρώπινης φύσης, καθώς οι ελληνικές σοφοί την
κατανοητό, παραμένει το μόνο έξυπνο προϋπόθεση για την ορθολογική διαμόρφωση
των πανανθρώπινων αξιών. Αν διατριβή του Αριστοτέλη για την entelecheia έχει
δηλώσει ψευδή, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να εγκαταλείψει την αναζήτηση για
συνεχή και τις αρχές τελική τιμή. Χωρίς την Ελληνική όραμα της ζωής, ηθική
θα συνεχίσει να παραμένουν αποκομμένες από την πολιτική και τα δύο από την
εξημέρωση της τεχνολογίας για να το αποτρέψει εκφυλισθεί σε μια αβυσσαλέα technocratia και
μια νέα μορφή τυραννίας που σε στροφή νομιμοποιεί εξουσία ως τον τελικό στόχο
και διευθύνων αρχή. Αυτός θα οδηγήσει σε μια νέα μεσαίωνα; Ποιος
ξέρει;
_____________
*αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" Δεκέμβριος 2014
John P. Anton
